آینده خشک کردن یخ

مشکلات روش سنتی

از دهه 1930 ، خشک کردن یخ های صنعتی به یک نوع تجهیزات وابسته است: خشک کن یخ از نوع سینی. در یک خشک کن یخ سینی ، ماده ای که باید خشک شود روی سینی های باز قرار می گیرد و در قفسه های مجهز به سیستم های خنک کننده و گرمایش پشتیبانی می شود. سینی ها در داخل محفظه ای قرار می گیرند که به پمپ خلاء وصل می شود.

ابتدا با پایین آمدن دمای قفسه ها ، مواد در فشار اتمسفر منجمد می شوند. محفظه خشک کردن سپس به فشار به طور معمول در محدوده 0.01-1 MBAR تخلیه می شود. گرمای ملایم اعمال شده در قفسه ها باعث می شود یخ در محصول بدون عبور از فاز مایع (تصویب) تبخیر شود. خلاء عمیق اجازه می دهد تا در دمای -20 درجه سانتیگراد یا حتی پایین تر اتفاق بیفتد. در صورت لزوم ، به عنوان مثال در جایی که از حلال های آلی استفاده می شود ، حلال از اگزوز پمپ خلاء توسط یک کندانسور درجه حرارت پایین بازیابی می شود.

علیرغم عملکرد موفقیت آمیز در طی چندین دهه ، خشک کن های یخ سینی دارای سه مضرات قابل توجه هستند. اول ، بارگیری و تخلیه بسیار پر کار است ، به خصوص که واحدهای بزرگ ممکن است حاوی چند صد سینی باشند. دوم ، کیک یخ زده که از سینی ها خارج می شود ، اغلب نیاز به سنگ زنی برای تبدیل آن به یک محصول دانه ای با گل آزاد دارد. سوم ، تشکیل "پوست" محصول خشک شده بر روی سطح سینی مانع عبور بخار می شود و این روش خشک شدن یخ را بسیار کند می کند.